ورزش پهلوانی و زورخانه‌ای از دیرباز در کشور ایران نه تنها به عنوان یک ورزش عمومی در کشور، بلکه به عنوان یک فرهنگ عامه ظهور و بروز پیدا کرده بود. بزرگان زیادی در طی قرن‌ها در حفظ و انتقال این میراث فرهنگی به نسل‌های بعد تلاش کردند. فدراسیون بین‌المللی ورش‌های زورخانه‌ای و پهلوانی کشور در ۲۰ مهر ۱۳۸۳ با حضور نمایندگان بیش از ۲۱ کشور جهان در تهران تأسیس و رسماً آغاز به کار کرد. این  فدراسیون جهانی در حال حاضر، دارای ۵۷ عضو از ۵ قاره جهان است. همچنین در تاریخ 25 آبان 1389 مصادف با 16 نوامبر سال 2010 میلادی، آیین‌های ورزش زورخانه‌ای و پهلوانی به عنوان میراث معنوی بشریت به ثبت سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی ملل متحد (یونسکو) رسید.

در طی سال‌های اخیر نیز مسئولان فرهنگی کشورمان سعی در ثبت این ورزش به نام میراث فرهنگی ناملموس ایران تلاش کردند، اما این سازمان بین‌المللی از این اقدام سر باز زد. در روزهای اخیر که هفدهمین نشست کمیته بین‌الدوَل پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در شهر رباط مراکش در جریان است، کشور آذربایجان درخواستی مبنی بر ثبت «ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی» را به نام خود به این سازمان ارائه داده که این درخواست مورد پذیرش یونسکو قرار گرفته است.

خبری مبنی بر اظهارات مصطفی پورعلی ـ مدیرکل ثبت و حریم آثار و حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی- در خبرگزاری ایسنا به این آدرس منتشر شده است که ایشان به توجیه عملکرد یونسکو در این اقدام پرداخته است. ایشان در متن مصاحبه‌شان که توسط روابط عمومی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی منتشر شده است، این جمله را عنوان می‌کنند: “از منظر یونسکو در حوزه ثبت جهانی میراث ناملموس، “خاستگاه” اهمیتی ندارد. اثبات این‌که یک عنصر در ابتدا در کدام کشور خلق و بعدها به کشور دیگری منتقل شده، از دید یونسکو هیچ حقوق و امتیازی برای کشور مبدأ ندارد، چون میراث ناملموس توسط حاملان و مجریان به هر نقطه دنیا حرکت می‌کند و همه کشورها می‌توانند میراث ناملموسی را که در کشورشان زنده است، ثبت کنند.”

سؤالی که در اینجا خطاب به مسئول و مسئولان مربوطه مطرح می‌شود این است که اگر از نظر یونسکو مبدأ میراث فرهنگی اهمیتی ندارد، از نظر شما چطور؟ آیا برای شما اهمیتی ندارد که سنت و میراث فرهنگی ایران که قرن‌ها توسط مردم سینه به سینه منتقل شده است به راحتی به نام کشوری دیگر ثبت شود؟ با این اوصاف فلسفه وجودی وزارتخانه میراث فرهنگی چیست؟ از چه چیزی می‌خواهد حراست کند؟

اما پرسش مهمتر و اساسی‌تر از مسئولان یونسکو است، آنها می‌بایست به این پرسش، پاسخ دهند که این سازمان بر طبق چه مستنداتی تشخیص داده است که مبدأ این ورزش کشور آذربایجان است؟!

جامعه مدیران فرهنگی ایران منتظر پاسخ مستند و متقن از سوی این سازمان بین‌المللی برای این اقدام‌شان هستند.