سرمایه انسانی ارزشمندترین و پیچیده‌ترین نوع سرمایه در یک سازمان محسوب می‌شود.  با اين وجود در برخی از سازمان‌های دولتی، بهره‌مندی از توانايی ‌سرمایه‌های انسانی به‌خوبی صورت نمی‌گیرد و حتی در برخی از سازمانها، مديران تمايل چندانی به استفاده از نخبگان و استعدادهای سازمانی نشان نمی‌دهند. شواهد نشان می‌دهد که گاهی در سازمانها نه‌تنها برای حضور اثربخش نخبگان و استعدادها ریل‌گذاری نمی‌شود، بلکه با آنها برخوردی دفعی و ستیزی آگاهانه نیز صورت می‌گیرد. حسادت‌ورزی به نخبگان، طرد نخبگان، تحمیل فترت شغلی به آنها یا اخراج آنها از مدار رهبری، همگی ازجمله شواهد مؤید این پدیده هزینه‌زای سازمانی است که در اصطلاح به آن «نخبه‌ستیزی در سازمان» اطلاق می‌شود. 

برخی صاحبنظران معتقدند سازمان‌های دولتی در ایران بیش از آنکه به شناسایی، پرورش و نگهداشت استعدادها بپردازند، باعث استعدادزدایی و سرکوب استعدادها شده‌اند. چنانچه این عارضه کنترل نشود هزینه های زیادی ازجمله فرار مغزها، انزوای مغزها یا در اصطلاح پرواز سرمایه های انسانی به سیستم اداری کشور تحمیل خواهد شد. 

البته این مسأله فقط مربوط به ایران نیست. مطالعات نشان می‌دهد وضعیت مدیریت استعداد، چگونگی نگهداری کارکنان بااستعداد و جلوگیری از مهاجرت آنان در بسیاری از کشورها با بحران‌هایی مواجه است. حتی سازمان‌های چندملیتی بنا به دلایلی از جمله: کاهش استعدادهای دردسترس، بالارفتن نرخ بازگشت کارکنان و استراتژی‌های منابع انسانی ضعیف مثل جبران خدمت و مزایا، رقابت شدید، کمبود کارکنان با توانایی و مهارت بالا با بحران استعدادداری مواجه‌اند. 

دلایلی که باعث شده سازمان‌های دولتی در ایران با شکست در پروژه‌های مدیریت استعداد مواجه شوند عبارتند از: عدم حاکمیت حرفه‌ای‌گرایی، ناکارآمدی سیستم‌های ارزیابی عملکرد، فقدان تفکر بهبود مستمر، ناکارآمدی ساختارهای سازمانی،  نداشتن برنامه‌ریزی مسیر شغلی برای نخبگان سازمانی، گرایش‌های سیاسی مخرب، کاستن از شفافیت سازمانی، کاهش اختیارات و قدرت تصمیم‌گیری نخبگان در چرخه حل مسائل سازمان، رهبری زهرآگین و عدم حمایت مدیران ارشد از خبرگان. 

سازمان‌های فرهنگی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و آنها نیز توفیق چندانی در طراحی و پیاده‌سازی سیستم مدیریت استعداد نداشتند. به‌رغم حساسیت و اهمیت این موضوع تاکنون مطالعه‌ای که چرایی و علل نابسامانی مدیریت استعداد در سازمان‌های فرهنگی ایران را شناسایی و تبیین کند صورت نگرفته است. 

مطالعه‌ای که بمدت سه سال توسط چند تن از اساتید دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران صورت پذیرفت، تلاشی است برای اولین بار با هدف عارضه‌یابی مدیریت استعداد در سازمان‌های فرهنگی ایران. یافته‌های این پژوهش می‌تواند خط‌مشی‌گذاری‌های مدیریت استعداد در سازمان‌های فرهنگی در ایران را در عمل بهبود بخشد.

به منظور نقد و بررسی نتایج حاصل از این مطالعه و اعتباربخشی علمی به آنها، بنا به پیشنهاد دبیرخانه کرسی‌های نظریه‌پردازی، نقد و مناظره دانشگاه آزاد اسلامی، بخشی از یافته‌های این تحقیق در قالب یک کرسی ترویجی ارائه می‌گردد. اساتید گرانمایه دکتر افسانه زمانی مقدم و دکتر عطاالله ابطحی از اعضاء هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی به عنوان ناقد در این جلسه حضور خواهند داشت. همچنین دکتر رزیتا سپهرنیا مدیریت علمی این جلسه را بر عهده داشته و دکتر حمیده رشادت‌جو نیز به عنوان ناظر و داور در این کرسی ترویجی شرکت خواهند جست.

ارائه‌دهنده مباحث این نشستِ علمی، آقای داود ضامنی (دانشجوی دکترای مدیریت و برنامه‌ریزی فرهنگی دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران) خواهند بود. این نشست روز سه‌شنبه 4 مردادماه 1401 از ساعت 10:30 تا 12:30 در دانشکده مدیریت و اقتصاد برگزار خواهد شد. این نشست هم به صورت حضوری و هم آنلاین برگزار می‌شود.