مقدمه

جامعه‌‏شناسى هنر دانشى ميان‏‌رشته‌‏اى است كه با
تاريخ فرهنگى، زيبايى‏شناسى، تاريخ هنر، انسان‏شناسى، روان‏شناسى اجتماعى،
جامعه‏‌شناسى انتقادى، جامعه‌‏شناسى پيمايشى و … مرزهاى مشتركى دارد. اين كتاب
نخستين درس‏نامه جامعه‏‌شناسى هنر به زبان فارسى است كه درونمايه آن را نه “هنر
و جامعه”، نه “هنر در جامعه”، بلكه “هنر به‏‌مثابه‏ى
جامعه” تشكيل مى‏دهد. كتاب پس از مرور رويكردهاى متفاوت به موضوع هنر، از
جمله رويكرد زيبايى‏شناختى، تاريخى و انتقادى، و بيان دستاوردهاى هريك از آن‏ها و
مدل‏‌هاى تحليل گذشته، رويكردهاى امروزى را معرفى مى‏كند. كتاب از دو بخش (هر بخش
از چهار فصل) و يك نتيجه‌‏گيرى تشكيل شده است. در بخش اول از تاريخ جامعه‌شناسى هنر
سخن گفته شده و در آن سه نسل متمايز شده‌‏اند: نسل زيبايى‏شناسى جامعه‌‏شناختى، نسل
تاريخ اجتماعى هنر، و نسل جامعه‏‌شناسى پيمايشى. در بخش دوم كه به جامعه‏‌شناسى پيمايشى
اختصاص دارد، دستاوردهاى عمده‏‌ى آن بر حسب درون‌مايه‌‏هاى اصلى‏اش ــ دريافت،
ميانجى‏گرى، توليد، و آثار ــ مطرح مى‏شود. سرانجام در مقام نتيجه‏‌گيرى، مى‏كوشد
داوهاى جامعه‌‏شناسى هنر را مطرح كند.